و من می خندم

و من می خندم
چه کنم غافل از احوال دل خویش نیم ؟...
چه کنم دیده ام از روی حقیقت باز است ؟
و من می خندم
چه کنم  می شنوم راستی کاذب را؟
و من میخندم
که مبادا دل تو در خرابات دلم
کنج ویرانه شادی هایم
غرق اندوه شود
تو به من می نگری
خنده بر لب دارم
 تو  به من می خندی

بخیالت که من می خندم

---

بهنام نجم الدین

انسان مرده است

 در این زمانه که کور سکوت از لال می دزد
قلبم پر از درد می شود
و چشمانم
 فریادی میکشند از جنس اشک
 آری ،
این چنین شد که پنداشتم
انسان مرده است
و مردگانی که صبح تا شام

در پی کشتن یکدیگر می تازند

پای برهنه

به سویت

با پای برهنه
تا نگویند
ریگ در کفشم هست

--------
بهنام نجم الدین