به وبلاگ بهنام نجم الدین خوش آمدیدسینما ، فلسفه ، ادبیات ، تاتر

این سبک که به طبیعت گرایی مشهور است از آغاز دوران پارینه سنگی با نقاشی هایی که مربوط به پانزده هزار سال قبل از میلاد مسیح در غار لاسکو بدست آمده ، بیانگر گرایش غریزی انسان به طبیعت و تقدس و ستایش آن به دلیل آنکه بشر آرامش و حیات خور را از طبیعت گرفته بود ، می باشد .

این طبیعت گرایی در داستان های حماسی با سمبل هایی مثل درخت زندگی و چشمه آب حیات ادامه پیدا می کند. فیلم هایی که از نظر تکنیک های سینمایی ما را به این جهان بینی شهودی ( نظریه بودا من باب  تناسخ و حل شدن در طبیعت ) و ستایش طبیعت ، هدایت میکنند دارای سبک ناتورالیستی هستند .

فیلم هایی نظیر « چشمه باکره گی » اثر برگمان یا «آخر بهار » یا « بعد از ظهر پاییزی » اثر اوزو  و همچنین ،« زیستن در سواوزلا » و « مادادایو« اثر کوروساوا و فیلم های خوب برتولوچی مثل « آسمان سرپناه » و «بودای کوچک » که با حرکت دوربین و سکانس پلان هایی با نماهای پانورامیک ، انسان و طبیعت را در وحدتی هماهنگ به تصویر می کشند .

* کشمکش انسان و طبیعت قوی ترین عرصه برای سبک ناتورالیسم است .

ویژگی های سبک ناتورالیسم :

1 تقلید از طبیعت و نشان دادن مظاهر آن نظیر جنگل ، دشت ، صحرا ، و دریا با تاکید و تکرار آنها

2 خلق داستانی که در آن کشمکش انسان و طبیعت ، محور داستان قرار بگیرد .

3 ایجاد احساس شهور در طبیعت از طریق تکنیک های سینمایی نظیر نماهای پانورامیک و موسیقی و ...

4 قهرمانی که تحت تاثیر وراثت و محیط ، سرنوشت شوم و محتومی پیدا می کنند .

5 سمبل هایی مانند درخت زندگی و چشمه آب حیات ، تم فیلم قرار می گیرند مانند فیلم چشمه از آرنوفسکی