به وبلاگ بهنام نجم الدین خوش آمدیدسینما ، فلسفه ، ادبیات ، تاتر

این سبک به شکل تقلید از طبیعت از زمان پارینه سنگی به شکلی نا خوداگاه در هنرها دیده شده است .
در سینما ابتدا با ساختن فیلم های خبری لومیر ها ، واقعگرایی وارد سینما شد و داستان وسترن «سرقت بزرگ قطار »

درباره اهمیت تدوین در فیلم کوتاه زیاد شنیده‌ایم. این اهمیت از کجا نشأت می‌گیرد؟

در جواب باید گفت عامل اصلی در این خصوص همان کوتاه‌ بودن فیلم و موجز بودن آن است و این‌که فیلمساز برای بیان منظور خود

یک داستان مینی‌مال خوب، داستانی است که نه اطناب و تفصیل بی‌مورد رمان را داشته باشد و نه آنقدر از

فیلمسازان همواره در طول تاریخ در فیلم‌های‌شان مرتکب اشتباهایی شده‌اند که برخی از آنها به عنوان بزرگ‌ترین‌ گاف‌های تاریخ سینما ماندگار شده است.
 هر ساله هزینه‌ بسیاری صرف ساخت هزاران فیلم‌ سینمایی در سراسر جهان می‌شود که در این میان تنها تعداد محدودی به عنوان یک اثر ماندگار در تاریخ سینما ماندگار می‌شوند ولی حتی این آثار ماندگار نیز از اشتباه مبرا نبوده و حتی برخی علی‌رغم موفقیت‌های بی‌شمار، عنوان بزرگترین گاف‌های سینمای جهان را به دنبال خود یدک می‌کشند.

ساختار و بدنه‌ی آثار دارن آرنوفسکی به صورت نامعمولی تشکیل شده است از تناقضات، تفاوت‌ها و

بخش عمده تاثیر گذاری تصویر، ناشی از کار نورپردازی آن است. اینکه موضوعی در فیلم چه گونه به چشم میاید تا اندازه ای بستگی به توضیع و محل نور و میزان درخشندگی نور در صحنه دارد.

تحلیل گران بر این باورند که این نوع از فیلم‌ها در سینماها با استقبال زیادی روبرو شده که از میان فیلم‌های مطرح مستند مدرن می‌توان به فارنهایت ۱۱/۹ و رژه پنگوئن‌ها اشاره کرد. این نوع از فیلم در مقایسه با فیلم‌های دراما به بودجه بسیار کمتری نیاز دارد. به همین علت شرکت‌های فیلم سازی به این نوع از فیلم توجه زیادی دارند و از آن سود سرشاری را نصیب خود می‌کنند. فارنهایت ۱۱/۹ با فروش سینمایی معادل بیش از ۲۲۸ میلیون دلار و فروش بیش از ۳ میلیون DVD رکورد جدیدی را بر جای گذاشت

شاید بتوان‌ این‌ دیدگاه‌ پسامدرنیستی‌ را مصداق‌ وضعیت‌ کنونی‌ جهان‌ دانست‌ که‌ انسان‌ امروز بیش‌ از آن‌چه‌ باید و افزون‌تر از هر زمان‌ دیگری‌ در طول‌ تاریخ‌، مقهور ظاهر و ذائقه‌های‌ عُرفی‌ و وانمودگری‌ها شده‌ و برای‌ پرداختن‌ به‌ لایه‌های‌ زیرین‌ پدیده‌ها، به‌ویژه‌ در عرصه‌ی‌ هنر به‌ بهره‌جویی‌ از ابزار تفسیر و تأویل‌ نیاز پیدا کرده است‌. بااین‌حال‌، همین‌ دیدگاه‌ با اتکا بر نظریه‌ی‌ نیچه‌ در «تردید به‌ حقیقت‌» بر این‌ باور است‌ که‌ وجه‌ ثابتی‌ در هنر وجود ندارد و آن‌چه‌ به‌ آن‌ اهمیت‌ و اعتبار می‌بخشد، تفسیر و تعبیر است‌. به‌ عبارت‌ دیگر، چهره‌ی‌ واقعی‌ اثر هنری‌ در رقابت‌ میان‌ تفسیرهاست‌ که‌ خود را نشان‌ می‌دهد. بر این‌ اساس‌ و با حضور نقد هنری‌ در فضایی‌ که‌ هر قرائتی‌ اعتبار می‌یابد، راه‌ برای‌ قرائت‌های‌ بی‌شمار از یک‌ اثر هنری‌ هموار می‌گردد؛ قرائت‌هایی‌ در قالب‌ تفسیر و تحلیل‌ و البته‌ بی‌ارتباط‌ با قبل‌ و بعد از روند خلق‌ اثر هنری‌؛ زیرا مدرنیته‌ بر این‌ مسئله‌ پای‌ می‌فِشُرَد که‌ طرح‌ مسئله‌ی‌ اصول‌، قوانین‌، قاعده‌ها و یا صورت‌های‌ پذیرفته‌شده‌ در هنر به‌عنوان‌ شاخص‌، راهنما و ملاک‌ نمی‌تواند برای‌ هنرمند قید ایجاد کند، بلکه‌ هنرمند همواره‌ و هر لحظه‌ در میان‌ طیف‌ گسترده‌ای‌ از انتخاب‌ها قرار دارد و بدین‌وسیله‌ می‌تواند محدودیت‌های‌ فرهنگی‌ و ضوابط‌ را به‌ نفع‌ خود مصادره‌ و یا تبدیل‌ کند.