چمدانم را بستم !
ره عشق را
سفر گفتم.
. . .
ابتدای جاده، انتهای جاده است
وقتی جاده،
جزء ای از خاطره است..........
بهنام نجم الدین
بعضی از مطالب از من نمی باشدو چون تعداد پست ها زیاد می باشد پس به مرور نام نویسنده اصلی هر مطلب را درج خواهم نمود.
طبقه بندی موضوعی
بایگانی
- اسفند ۱۴۰۳ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۲)
- فروردين ۱۳۹۹ (۲)
- مهر ۱۳۹۸ (۲)
- خرداد ۱۳۹۸ (۵)
- فروردين ۱۳۹۷ (۳)
- آذر ۱۳۹۵ (۳)
- مرداد ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۵ (۱)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۹)
- اسفند ۱۳۹۴ (۵)
- آذر ۱۳۹۴ (۱)
- مهر ۱۳۹۴ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱۳)
- فروردين ۱۳۹۴ (۱)
- بهمن ۱۳۹۳ (۳)
- دی ۱۳۹۳ (۱)
- آذر ۱۳۹۳ (۸)
- آبان ۱۳۹۳ (۱۱)
- مرداد ۱۳۹۳ (۵)
- تیر ۱۳۹۳ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۲ (۱)
- دی ۱۳۹۲ (۱۴)
ز پنجره شب ،
امشب ،
به مهمانی ماه
دعوت شده ام .
چه خوش خواهد نواخت ،
نسیم شامگاهی
و چه خوش می رقصند،
ستارگان سربی .
امشب !
لیلی وشی را
دلارام خواهند کرد.
بهنام نجم الدین
گرد و خاک تنش را تکاند
و در سکوت
صدا کرد مرا ،
چه کسی کوبه را بیدار نمود ؟
میگشایم در را ،
کسی نیست
جزء.........
بهنام نجم الدین
و من می خندم
چه کنم غافل از احوال دل خویش نیم ؟...
چه کنم دیده ام از روی حقیقت باز است ؟
و من می خندم
چه کنم می شنوم راستی کاذب را؟
و من میخندم
که مبادا دل تو در خرابات دلم
کنج ویرانه شادی هایم
غرق اندوه شود
تو به من می نگری
خنده بر لب دارم
تو به من می خندی
بهنام نجم الدین
چه کنم غافل از احوال دل خویش نیم ؟...
چه کنم دیده ام از روی حقیقت باز است ؟
و من می خندم
چه کنم می شنوم راستی کاذب را؟
و من میخندم
که مبادا دل تو در خرابات دلم
کنج ویرانه شادی هایم
غرق اندوه شود
تو به من می نگری
خنده بر لب دارم
تو به من می خندی
بخیالت که من می خندم
بهنام نجم الدین