من و درد

از واپسین روز

 دیده ام درد اندر جهان.

آن هنگام که مادرم
   بود مرا آبستن
               شادمانه

یکی ها

 

یکی داد برآورد ز دست معشوق
                 یکی خاموش بنشسته در این گوش
یکی گریان و نالان در بیابان
                 یکی حیران ز این عشق پنهان
یکی کوهی تراشید ز عشقش
                   یکی مجنون از درد فراقش

       " سپنتا ب.ن"

کفر نمیگویم

ای جانِ جهانم، جهانم تویی
                                     کعبه این

خیانت

پیر کلاغانی که هم آغوش آسمان بودند
                          خورشید را هم