به وبلاگ بهنام نجم الدین خوش آمدیدسینما ، فلسفه ، ادبیات ، تاتر

و من می خندم
چه کنم غافل از احوال دل خویش نیم ؟...
چه کنم دیده ام از روی حقیقت باز است ؟
و من می خندم
چه کنم  می شنوم راستی کاذب را؟
و من میخندم
که مبادا دل تو در خرابات دلم
کنج ویرانه شادی هایم
غرق اندوه شود
تو به من می نگری
خنده بر لب دارم
 تو  به من می خندی

من به کمال دیدم آزادی را ، که چه رنگ می باخت در حقیقت قاموس انسان .

یادم آمد ناگاه که شبی میگفت: انسان کجا و آزادی کجا ؟!

می خواهید در گذشته سرگردان باشید یا دریچه های ذهنتان را بروی حقایق مثبت پیش رویتان

بگشایید؟!  فقط کافی است کمی متفاوت به دنیا بنگرید آنگاه خواهید دید حقایق مثبت چگونه به سمت شما روانه می شوند"

بی عیب و نقص بودن تنها یک توهم است

 در این زمانه که کور سکوت از لال می دزد
قلبم پر از درد می شود
و چشمانم
 فریادی میکشند از جنس اشک
 آری ،
این چنین شد که پنداشتم
انسان مرده است
و مردگانی که صبح تا شام

  فیلم مستند به جای تخیل به توصیف حقایق می پردازد.
یک مستند ساز دوربین خود را بر روی موقعیت های واقعی متمرکز می کند و می کوشد تا تفسیر کاملی آنها را ارائه دهد. در واقع می توان گفت فیلم مستند نوع بخصوصی از فیلم نیست بلکه به سادگی می توان گفت روش دست یافتن به اطلاعات عمومی است. فیلم مستند فیلمی است که در آن عوامل داستان با نمایندگانِ  نیروهای سیاسی یا اجتماعی برخورد می کنند و با خود شخصیت سیاسی یا اجتماعی روبه رو نمی شوند بنابراین فیلم مستند از بعدی قهرمانانه برخوردار است همچنین فیلم مستند داستانی نمی تواند قانون جدیدی برای اجتماع وضع کند اما فیلم های مستند اجتماعی با مردم واقعی و موقعیت های حقیقی برخورد می کنند