به وبلاگ بهنام نجم الدین خوش آمدیدسینما ، فلسفه ، ادبیات ، تاتر

ما خانه ز غیر دوست پرداخته این

                          با دارو ندار عاشقی ساخته ایم

گر مرحمت دوست نثار دل ماست

                                  اول قدم عشق سر انداخته ایم

می شوند هر روز بارانی

گل های که تو برای من

 کشیدی در دفتر شعرم

چشم ها را بگشا

عشق در یک قدمی ست

هر که آمد بر سر ملت ما حاکم شد
داد مظلمومی خلقی بزد و ظالم شد
هرکه در روز ازل دست بر این ملک فکند
دم ز دینی زده و بهر خودش عالم شد

 دیده ام درد اندر جهان.

آن هنگام که مادرم
   بود مرا آبستن
               شادمانه

یکی داد برآورد ز دست معشوق
                 یکی خاموش بنشسته در این گوش
یکی گریان و نالان در بیابان
                 یکی حیران ز این عشق پنهان
یکی کوهی تراشید ز عشقش
                   یکی مجنون از درد فراقش

       " سپنتا ب.ن"

ای جانِ جهانم، جهانم تویی
                                     کعبه این